Fred Bervoets (geb. 1942, studeerde Antwerpse Academie) exposeerde in de beginjaren dikwijls samen met zanger/kunstschilder Ferre Grignard in de Antwerpse buurt Wolstraat/Conscienceplein. In 1963 reeds vermoedde Gazet van Antwerpen ‘een groot aankomend talent’.
Nachtmerrie-achtige uilenspiegelachtige figuren tonen het volledige scala van extreme emoties zoals kwaadheid, plezier, liefde, seks, humor, mislukking, hoop en ontgoocheling. Zijn overwegend grote schilderijen lezen als een boek. Je oogt wandel van links naar rechts, van boven naar onder en terug.
Fred Bervoets is ook niet weg te denken uit het Antwepse straatbeeld. Lang grijs haar en baard, steeds voorovergebogen met een onafscheidelijke regenjas. Ik was er zelf ooit getuige van hoe hij in café De Ware Jacob op de Vlasmarkt een dagschotel (puree, ertwtjes en tomaat) op de grond naast zich uitsmeerde tot een portret. Hoewel Bervoets door zijn specifieke stijl succesvol zou kunnen zijn in het buitenland, ambieert hij geen buitenlandse carrière, want ‘hij reist niet graag”.
Twee Antwerpse kunstenaars niet weg te branden uit het Antwerps straatbeeld. Links Fred Bervoets (foto Discogs.com). Rechts Wessel di Wesselli, eveneens Antwerps kunstenaar die hoopt ooit het perpetuum mobile te realiseren.
Tentoonstelling tot 10 sept 23 van donderdag t/m zondag van 13u30 tot 18u.
De Zwarte Panter Hoogstraat 70-74
Wanneer Fred Bervoets het spreekgestoelte bestijgt gebeurt er altijd wat. Tijdens zijn toespraak in de galerij van de weduwe van Albert Szukalski raakte hij in overdrive waardoor iemand de gepaste reflex had om meten te beginnen applaudisseren zodat Fred ermee stopte.
In Galerie De Zwarte Panter op 31 jan 2019 stapte hij op het spreekgestoelte maar wist niet meteen de nodige aandacht te trekken zodat hij maar meteen afdroop. Van deze gebeurtenis heeft kunstenaar Tapiaco (gekend van zijn constant thema van de Afgeronde Vierkanten) gelukkig een fotoreeks van gemaakt.
