Na drie cognacskes tegen de kou met heel het café gedanst. Maar nadien twee weken ziek. Dat nooit meer.
Mariette Verbeeck (95 jaar!) uit de Willem Lepelstraat was er als eerste bij om als regelmatige gebruikster het afval naar de sorteerstraat te brengen. En kent ook alle regels.
MARIETTE: Ik ga sindsdien 3 keer per week met een mandje, zodat het niet te zwaar wordt. En de plactic flessen druk ik eerst plat, dan kan er meer in m’n mandje. En alles is thuis al voorgesorteerd, dat gaat heel gemakkelijk. Liever dan het op het balcon te bewaren, want daar komen maar stank en muizen van. Ik heb geen ekel probleem met het systeem. Ik leg m’n kaaart erop en het deksel springt open. Laten opladen voor 5 euro doe ik in het coStA op de Sint-Andriesplaats.
Mariette is 95 jaar en nog fluks van lijf en zinnen en altijd goedgemutst, dat vraagt wel wat uitleg.
MARIETTE: M’n man zaliger zei altijd: Je moet niet naar de buitenkant kijken, maar naar de binnenkant. Ik moet nog steeds geen medicamenten nemen. Maar ik heb een goeie huisdokter. Die geeft me enkel vitaminen en voedingssuplementen. Ik ben wel eens in het ziekenhuis gesukkeld met verschillende breuken, van een tallud gevallen toen ze de Nationalestraat de eerste keer aan het vernieuwen waren. En één keer zat geweest. Maar dat nooit meer! Ik kwam in de winter met m’n man van cinema Odeon. Ik had een pelsen frak aan, maar bleef bevriezen. Kom, we gaan een cognacske drinken, zei hij. Er kwamen bekenden binnen die tracteerden want eentje hielp niet. Uiteindelijk werden het er drie. Ik heb gedanst met heel het cafe, maar nadien twee weken lang ziek geweest. Ik had zelfs voze tanden. En ik moest elke dag gaan werken. Sindsdien nooit meer.