Joanna Huybrechts: “Ik heb er plezier in om m’n gedachten
weloverwogen op papier te zetten.”
Francinne-Joanna Huybrechts (op Facebook gekend als Joanna Huybrechts) is een bekende figuur in onze wijk en vooral in het coStA. Meermaals per week zit ze in het foyer, al schrijvend in notitieboeken. Ze schrijft dagelijks, soms wel zes uur lang. En dat doet ze al 26 jaar, filosofische gedachten neerschrijven over haar kinderjaren, een kunstwerk, een film, een boek, de natuur, een omgeving, een situatie en bespiegelingen over de aquarellen en acrylschilderijen die ze al heel haar leven heeft gemaakt. Het leven lachtte haar niet altijd toe. Maar ze is een toonbeeld van moed, levensvreugde en positivisme.
Momenteel werkt ze wegens plaatsgebrek op kleinere formaten schilderijen. 7 jaar geleden kreeg ze een beroerte waar ze zich wonderwel heeft uit gered. Ondanks die beroerte en beschadigde zenuwbanen praat ze feilloos, maar bedachtzaam. Ze gebruikt enkel een wandelstok, als ze het niet vergeet, en neemt regelmatig de fiets. Ze is 70 en vegetariër. Om gezond te blijven, zegt ze zelf, maar ook omdat ze niet graag vlees lust.
CoStA vaste stek
JOANNA: Ik verbleef voor revalidatie na de beroerte 7 jaar geleden in de Hoge Beuken in Hoboken. M’n echtgenoot verbleef in de Gulden Lelie in de Schoytestraat. Toen er een tweepersoonskamer vrijkwam ben ik bij hem ingetrokken. Twee en een half jaar geleden werd ik weduwe. En aangezien De Gulden Lelie thans wordt gesloopt ben ik verhuist naar het zorgcentrum Vinck-Heymans in de Arthur Goemaerelei. Maar met de fiets blijft het coStA m’n vaste stek in de wijk.
Al doende komt de inspiratie
-Over wat schrijf je allemaal?
JOANNA: Ik heb er plezier in om m’n gedachten weloverwogen op papier te zetten. Maar die komen niet vanzelf. Het is al doende, door veel te schrijven dat de inspiratie komt. Het is een drang, bijna een roeping. En het gaat alsmaar beter. Ik moet ’s anderendaags minder corrigeren dan vroeger.
Opgenomen in een warm gezin
Joanna kende een bewogen leven. Haar eerste echtgenoot, een chirurg/neuroloog verongelukte toen hij 27 was. Haar tweede echtgenoot overleed dus 2,5 jaar geleden.
En haar biologische vader overleed nog voor haar geboorte. Ze werd opgenomen in een warm gezin.
Naam biologische vader
JOANNA: M’n vader, het woord adoptievader hoor ik niet graag, was streng, maar hij kon ook compromissen sluiten. Hij was voorzitter van de bloemencorso’s in Loenhout en deed veel aan liefdadigheidswerk. Maar het knaagt aan me dat ik niet de familienaam van m’n biologische vader draag. Dikwijls zeggen mensen, die m’n biologische vader hebben gekend: je gelijkt zo sterk op hem, je manier van praten, soms zelfs je manier van bewegen. Ik heb nu een procedure in gang gezet om de familienaam van m’n biologische vader te krijgen.
-Waar heb je ooit gewerkt?
JOANNA: Eerst nog in het Spaans vakantiedomein van de groep Seghers waar ik de toeristen schildercursussen gaf. Met kerst en nieuwjaar werden er shows gegeven waarvoor ik de decors schilderde. Nadien ben ik gaan werken in de horeca en uiteindelijk in de culturele sector van de stad Antwerpen.
