Het KLEIN GELUK van Danielle Melis: Zotte kleren maken
GILBERT: “Op school mijn Porte-mine of vulpotlood bijvullen was een explosie van voldaanheid, want ik had ettelijke pagina’s volgeschreven en daarbij, dus, ook nagedacht. Dikwijls gebeurde het in een brouillon of kladschrift vooraleer het in inkt om te zetten.”
DANIELLE: “In een kilokledingwinkel vond ik een paar jaar geleden vrolijk gekleurde stof met allerlei motieven. In Afrika zie je dat veel. Ik koos er een met de paus op en maakte er en vestje van. Ik draag het niet altijd op straat, want dan krijg je soms van die discussies over religie.
Maar wat zie ik op een zonnige Paasmaandag hier op het Zuid? Een man met dat soort Afrikaanse kleding met de afbeelding van het kersstalletje … op z’n kruis! Van zo’n komische situaties word ik gelukkig.”
Herinnert zich nog iemand die ‘brouillon”?
Het KLEIN GELUK van RITA VANDERHEYDEN, co-auteur Constance Teichmann, devote diva
RITA: “Handschrift ontcijferen, interessante quotes noteren, materiaal ordenen, een draad weven, woorden zoeken. Schrijven, vastlopen, herschrijven. Noodzakelijk en gefrustreerd rust nemen. Afstand creëren. En dan, oh zaligheid, in een flow geraken en een deftig hoofdstuk produceren. Deugddoende rust.”
Rita Vanderheyden is co-auteur van het zopas verschenen rijk geïllustreerd boek CONSTANCE TEICHMANN, DEVOTE DIVA (uitg. Luster) over de Engel van Antwerpen die op de Oever is geboren. Met haar vrome, maar tegeliijk flamboyante persoonlijkheid drukte zij een blijvende stempel op het artistieke en zorgende Antwerpen. Ze was tevens een lichtend voorbeeld voor haar nichtje MARIE-ELISABETH BELPAIRE die is opgenomen in de Vlaamse Canon. Gravend in het omvangrijke archief van het Letterenhuis vond Rita bij het schrijven van het boek haar dagelijks KLEIN GELUK. (foto boven: Rita naast standbeeld Belpaire in de Belpaire Akademie van Thomas More in de Jozef De Bomstraat)
Het KLEIN GELUK van PAUL GOES: de rust van de stad
Het is u misschien ook niet ontgaan dat het de afgelopen maanden zo heerlijk rustig was in de stad.
Het zomerde in Antwerpen. Iedereen was met vakantie.
De klokken luidden, de slijpschijven zwegen …
Genoten van een koffie met een koekje op een leeg terras.
De stad had het nodig. Wat rust.
Het KLEIN GELUK van Ann Boeckx: genieten van kleine dingen en mensen observeren
Genieten van kleine dingen… iets gaan drinken en mensen observeren. Het was een vak vroeger in mijn logopedie-opleiding en ik geniet er nog steeds van: twee à drie gesprekken kunnen volgen en nadien proberen te gissen hoe het leven van die mensen zou zijn. Of mensen observeren en raden wat voor een leven ze zouden hebben,… Dat is ontspanning voor mij. Je fantasie de vrije loop laten en aan niets moeten denken.
Het KLEIN GELUK van Joske Beuckelaers: een teruggevonden gedicht
Een eigen geschreven gedicht terugvinden wat ik nu mooier vind dan toen ik het net had geschreven.
Uit heel mijn hart
Deze stad, dit Antwerpen
Ze heeft me ooit heel diep geraakt
Ik heb van deze mooie stad Mijn eigen thuishaven gemaakt
Deze stad, dit Antwerpen
Ze zit tot diep bij me vanbinnen
Wat men er ook van moge zeggen
Blijvend zal ik haar beminnen
Deze stad, dit Antwerpen
Ze kreeg een ander aangezicht
En hoe je het ook draait of keert
Mijn blik is steeds op haar gericht
Deze stad, dit Antwerpen
Mocht ik ze ooit verlaten
Dan zal het mij een kwelling zijn
.Het KLEIN GELUK van Jacques Vanhauwaert: ongevraagd een foto aan de helft van de prijs
Jacques: “Struinen langs het brocantemarktje aan de voetgangerstunnel en kijk, dan vind je al eens iets. Ik moest niet eens afdingen, de verkoper bood me deze foto ongevraagd aan tegen de helft van de prijs. Hij wist niet eens hoe gelukkig hij me maakte. En voor het eerst zie ik hier het Steegsken, de helft in breedte dan hoe het nu is.”
Lees hier het verhaal over het groen hoekhuis Kloostderstraat/Oever dat Jacques ooit eigenhandig heeft gerestaureerd: https://wijkkroniek.be/hoekhuis/
Het KLEIN GELUK van Chris Gils uit de Lange Vlierstraat: de sacoche van oma
Chris Gils, zangeres bij Bagatel en leading vocal bij de bluesgroep Big Mamma. Was een der laatste souffleuses bij de Koninklike Nederlandse Schouwburg. En even fotomodel bij Ulla Popken.
Ik zat als kind achteraan in hun auto, jong, onbezorgd, gelukkig in een warm familienest,
Chris: “Ik word nog steeds gelukkig als ik denk aan de geur van de sacoche van m’n grootmoeder: een mengeling van leder en een kanten zakdoekje met parfum 4711. Ik zat als kind achteraan in hun auto, jong, onbezorgd, gelukkig in een warm familienest, zowel langs moeders- als vaderskant. Als ik terugdenk aan die geur word ik weer even gelukkig als het kind van toen.”
Het KLEIN GELUK van Karen Rogiers van den Okay in de Scheldestraat: BOEKEN
Ik heb nu een soort leesdagboek waarin ik mooie citaten uit boeken overschrijf.
Karen Rogiers kennen we als de vroegere shopmanager van supermarkt OKAY in de Scheldestraat. Toen ze op zichzelf ging wonen was dat meteen de Prekerestraat. Ze draagt de wijk en de bewones nog steeds een warm toe.
Karen: “Mijn ‘Klein Gelukske’ is eigenlijk niet zo ‘klein’ meer. Het wordt alsmaar groter. Het is mijn boekenverzameling. Vorig jaar las ik ergens dat vanaf 1.000 boeken je je verzameling een huisbibliotheek mag noemen. Tijdens mijn verlof ben ik beginnen tellen en jawel, schuldig… Waar ik ze allemaal haal? Meestal rommelmarkten, kringloopwinkel, Lillo Boekendorp, andere boekenmarktjes en de boekenruilkastjes in stations en in de buurt. Het plezier van boeken achter laten is minstens even groot als ze vinden.
Een paar jaar geleden heb ik samen met mijn pa 1 muur in mijn woonkamer omgebouwd tot boekenkast en tijdens de lockdowns heb ik een andere boekenkast op kleur gesorteerd. Daar geniet ik nu nog van.
Of ik een favoriet genre heb om te lezen? Eigenlijk niet. Ik lees o.a. thrillers, romans, zelfontplooiingsboeken en verhalen uit WOII. Sinds een jaar ben ik ook begonnen met mooie citaten uit de boeken die ik lees te noteren in een soort leesdagboek. Mijn favoriet leesplekje ligt trouwens vlakbij. De wandelpromenade aan het Zuiderterras. Ik kan niet wachten tot ik daar weer kan geen lezen, genieten van ’t zicht op de Schelde en tussendoor een babbeltje doen met de mensen die mee op de bank komen zitten.”
Het KLEIN GELUK van Patrick Colen: van de regen naar een warm appartement
PATRICK: “Staande op het dek van de Sint-Annekesboot. De regen gutst gulzig naar beneden en ik ben intens gelukkig in dat woeste natuurgeweld. De rede schuift dichter en dichter. Van de boot op de fiets naar my hometown, Sint-Andries, waar Prinske mij opwacht in ons gezellig én warm appartement.”
Het KLEIN GELUK van Ann Van de Peer, Community manager Hogeschool Thomas More (Kronenburg- en Sint-Andriesstraat)
Ann: Koffie zetten met vers gemalen koffiebonen. Maar het is niet voor mezelf. Ik lust geen koffie. Ik hou wel van de geur en het geluid van de koffiemolen. Het brengt mijn gedachten naar ons moeke en vake met hun dagelijks taske koffie aan de keukentafel. Nu drinkt mijn partner hem graag op. En dat is mijn (en zijn) klein gelukske.”
Het KLEIN GELUK van Micha Milants uit de Bogaardestraat
Micha: “In café Beestenbos op de Sint-Andriesplaats kijk ik in het wc-hokje bij de heren, wanneer ik al zittend m’n gevoeg doe, steeds recht voor me en nagenoeg op ooghoogte op een beschadigde gevoegde tegel. Talloze close ups nam ik hier reeds van en door het gebrekkig licht krijgt dit haast het effect van een abstract kunstwerk! Ik geniet telkens van m’n creatieve boost.”
NOTEER OOK ALVAST: Zaterdag 27 juli 2024 om 20u presenteert Micha Milants, zanger, schrijver, performer, in de café Multatuli (Korte Vlierstr. 7) zijn dichtbundel EERLIJK DUURT DE ANGST. Er is een miniconcert ‘Last of the Albinos’ én het is zijn verjaardag. Dus: houdoevast.
Het KLEIN GELUK van Maya Detiège
Maya: “Dat zijn je kippen!’, lacht mijn jongste dochter. Zij en haar zus weten dat ik geluk vind in veel dingen, zoals leuke foto’s nemen, keuvelen met buurtbewoners, wandelen langs de Schelde,.. Maar die kippen zijn inderdaad mijn klein geluk. Het zijn in feite keramische parelhoenen afkomstig uit het idyllische Franse dorpje Lussan.
Hun plompe lijf met daarop een slanke nek en sierlijk kopje geeft hen iets aandoenlijks. Als ik naar hen kijk, ruik ik de lavendel van hun geboortestreek, hoor ik het getsjirp van krekels en voel ik de zon op me. Zo zorgen ze zelfs op druilerige kille dagen voor dat tikkeltje extra warmte in huis.”
Het KLEIN GELUK van Peter Cuypers uit de Riemstraat: het boekje dat we “Barbertje” noemden
Door het boekje denk ik terug aan m’n jeugd en vraag me af wat er van iedereen is geworden.
Peter: “Vijftig jaar geleden, met een weelderige bos blonde ‘Beatles’-haren, was ik een gedreven natuur- en milieu-activist. Als kind van de Flower Power dolle mina’s – een progressieve,veel te romantische generatie – waren wij een groep jongeren die de natuur bestudeerden en allerhande natuurstudiekampen en wegbermopruimacties organiseerden. Op de vele kampen werd er lustig gezongen en gevolksdanst; vrolijke bende die we waren. Om al dat gezang in goede banen te leiden hadden we een klein boekje dat we ‘Barbertje’ noemden. Liedjes van Wannes Van De Velde, Boudewijn De Groot, Walter De Buck …. we kweelden tot laat in de nacht. Op het einde van het kamp schreven we in elkaars boekje leuke herinneringen, anekdotes en, wat ik als jonge knaap niet doorhad, heuse liefdesverklaringen. Als ik daar nu in blader en terugdenk aan de meisjes met hun losse haren versierd met madeliefjes krijg ik een gezonde heimwee.”
.
Wat is er van hen geworden? Grijze haren met verwelkte bloemetjes, losbandige levens vol avontuur en liefde of een ‘huisje, tuintje, kindje? Bij mij blijven de boterbloempjes niet meer zo goed zitten, maar ik denk nog regelmatig terug aan mijn jeugd.
Wie kent er nog een ander klein geluk? Stuur het naar info@wijkkroniek.be
Het KLEIN GELUK van Piet Ceuppens uit de Pompstraat
De subtiele geur van de glimmende inkt van m’n vulpen.
Piet Ceuppens uit de Pompstraat:” Dat is mijn vulpen … voor het schrijven van kattenbelletjes, boodschappenlijstjes en kleine dingen, maar ook voor ‘grotere’ dingen: een gedicht, mijn dagboek.
Het soepel en zacht glijden van de pen over het papier, het zicht van de natte, glimmende inkt die opdroogt en de subtiele geur … Daar kan ik van genieten. “
Wie klent er nog een ander klein geluk? Stuur het naar info@wijkkroniek.be
Het KLEIN GELUK van Nicole Engelen
Vol spanning en verwachting klaar zitten voor een goeie film.
Nicole Englelen, die als logopediste in de lokalen van Thomas More in de Sint-Andriesstraat regelmatig cursussen liplezen/spraakafzien voor slechthorenden geeft, heeft twee klein gelukjes:
“Vol spanning en verwachting klaar zitten in mijne relax voor een goede film … In de winter met een zacht dekentje en kussen erbij … En in de zomer met een fris drankje en ondertussen genieten hoe de avond valt of wat de film wordt.
Mijn tweede klein gelukje is zitten kijken naar Bella tussen gekleurde kussentjes, dat maakt alles goed …. Bella is onze border collie prinses. Ze blijkt bovendien erg slim te zijn ….
Het KLEIN GELUK van Catherine Moortgat uit de Rijke Beukelaarstraat
Mijn zonnevanger die regenboogkleuren geeft.”
Catherine Moortgat uit de Rijke Beukelaarstraat: “Hoewel mijn zonnevanger niet direct in de zon hangt, vangt hij af en toe de reflectie van het raam van de school tegenover mij. In die vluchtige momenten baden mijn muren in prachtige regenboogkleuren en schitteringen, die mijn kamer tot leven brengen. Het licht danst zachtjes, een herinnering aan de magie van het alledaagse.
Dit kleine geluk brengt me altijd vreugde en een glimlach, een reminder dat schoonheid in de meest onverwachte hoeken te vinden is. Elke schittering is een stille serenade.”
Het KLEIN GELUK van Guido Sanders
Bij het weggooien van het laatste stompje potlood voelde ik me telkens een held.
Mijn Klein Geluk
Een vers geslepen potlood. Elke keer ik als kind op school een potlood moest slijpen had ik het gevoel veel werk te hebben verzet. Zovéél geschreven, zovéél huiswerk gemaakt.
Bij het weggooien van het laatste onbruikbaar kleine stompje voelde ik me een hard werkende held (maar op sokken, besef ik nu). Daarom dat ik nu nog graag met een potlood schrijf.
Wat is jouw KLEIN GELUK? Stuur in het mailtje naar info@wijkkroniek.be.
(Guido Sanders)