Het is geweten: slechtzienden horen beter. Maar het omgekeerde is ook waar. Getuige daarvan Liliane Rousseaux (72) die wekelijks in Thomas More Campus Sint-Andries in de Sint-Andriesstraat de cursus liplezen/spraakafzien voor slechthorenden volgt bij Nicole Engelen van vzw Onder Ons. Haar gehoorprobleem compenseert ze met een scherpe blik op mondstanden en lichaamstaal.
Op haar 7e kreeg ze een hersenbloeding waardoor ze tot haar 14e niet naar school kon en daardoor niet leerde lezen. Door de aandoening was ze ook spraakgestoord en kon enkel maar ‘broebelen’ zoals ze het nu zelf verwoordt. Dagelijks draagt ze deze twee handicaps nog met zich mee. Ze hoort slecht en praat moeilijk. Maar blijft niet bij de pakken zitten.
“Ik zie direct de details
op iemand z’n gezicht.”
Spreekangst overwonnen
LILIANE: “Totaal onverwachts ben ik als volwassene terug klanken beginnen uitstoten door een logopediste die me, bij wijze van experiment, pijnlijk in m’n arm kneep. Tot ieders verbazing ontglipte er “Auuuuw!” uit m’n mond. Ik wist het zelf niet, maar ik kon dus klanken uitbrengen! En zo heb ik stelselmatig stap voor stap kunnen leren praten. Maar had nog steeds spreekangst. Maar verassend genoeg, nu op deze cursus liplezen voor slechthorenden heb ik die spreekangst overwonnen. Liplezen is voor 30% naar de mondstanden kijken en 70% in je hersenen het verhaal samenstellen. Je moet de mondstanden en de lichaamstaal ‘lezen’. Eerst dacht ik dat alleen slimme mensen dat kunnen. Maar tijdens de cursus blijkt dat ik het blijkbaar ook kan. Dat geeft me een enorme boost aan m’n zelfvertrouwen.”
De moordenaar kijkt nooit iemand recht aan in het gezicht, maar geniepig. Dat soort details, dat zie ik direct.“
LILIANE: “Maar lezen is, door blijvende schade na de hersenbloeding, nog steeds een probleem. Het enige boek dat ik, nog steeds, moeizaam kan lezen is De Hut van Oom Tom of de Wablief-krant in de bib, met korte duidelijke teksten. Maar verrassend genoeg weet ik bij crimi’s op tv steeds als eerste wie de moordenaar is. Ik hoor niet goed wat er op tv wordt gezegd en de ondertitels gaan me te snel zodat ik ze niet kan lezen. Maar aan de lichaamstaal herken ik de schurk. Hij voelt zich altijd benauwd, heeft een gespannen gezicht en loert steeds naar iedereen. Maar zonder z’n hoofd te bewegen, vanuit z’n ooghoeken, zoals een slang. Hij kijkt nooit iemand recht aan in het gezicht, maar geniepig. Dat soort details, dat zie ik direct.“
In oktober is er een informatievoormiddag met demonstratie in campus Sint-Andries van Thomas More in de Sint-Andriesstraat (vlak naast de Sint-Andrieskerk). Meer info: https://onder-ons.be