Een project waarop onze wijk fier mag zijn.
Net twee jaar geleden werd In aanwezigheid van Paul Cordy (districtsburgemeester), Claude Marinower (o.a. schepen voor Openbaar Domein), Tom Van Den Borne (o.a. schepen voor Parken en Groenvoorziening) en schepen Femke Meeusen (o.a. schepen voor Burgerbegroting en Wijkwerking) de tuinstraat feestelijk ingehuldigd.
‘Het Dwaallicht’
Schepen Marinower had het in zijn speech over de geschiedenis van deze straat. In het boek ‘Het Dwaallicht’ van Willem Elsschot, verfilmd door Frans Buyens, gaat Frans Laermans, vertolkt door Romain Deconinck, met drie Afghaanse matrozen op zoek naar Maria Van Dam. Op het politiebureau – als locatie werd in de film de huidige bibliotheek op de Sint-Andriesplaats gebruikt – krijgen ze drie adressen: Kloosterstraat 15, Zand 15 en Lange Riddersstraat 71. Maar noch de drie matrozen, noch hoofdfiguur Frans Laermans, zullen Maria Van Dam ooit ontmoeten.
In een tuinstraat wordt de natuur naar de stad gehaald. En 5000 liter regenwater ondergronds gebufferd.
Maar wat is dat nu, een tuinstraat?
In een tuinstraat staat duurzaamheid centraal en wordt de natuur naar de stad gehaald. Naast het creëren van extra voortuintjes en groenperkjes is er veel aandacht voor het regenwater. In de stenen stad moet het grondwaterpeil hersteld worden en is waterinfiltratie in de bodem noodzakelijk. De Lange Riddersstraat bestaat dan ook volledig uit grastegels en waterdoorlatende klinkers. Het water van de daken wordt bovendien opgevangen in grote watertanks van 5 000 liter onder de straat waardoor er helemaal geen regenwater moet afvloeien naar de riool. De tanks zijn verbonden met handpompen, zodat voor de bewoners steeds regenwater voorhanden is om de planten te begieten.
Door al dat extra groen en water in de straat zullen er meer schaduw en koelte zijn tijdens warme zomers en minder wateroverlast bij hevige regen.
Er kwam zelfs een heuse proefopstelling, zodat de bewoners samen konden uittesten wat mogelijk was.
Intensief overleg met de bewoners
Het idee ’tuinstraat’ kwam in 2017 tot stand tijdens de eerste Groene Aderactie van KlimaatRobuust Sint-Andries. In 2018 en 2019 waren er een tiental boeiende inspraakmomenten waarop enkele ambtenaren samen met de bewoners de plannen uitwerkten. Er kwam zelfs een heuse proefopstelling, zodat de bewoners samen konden uittesten wat mogelijk was. Aanvankelijk droomden ze ervan om een riviertje door de tuinstraat aan te leggen, maar dat bleek niet haalbaar. Met een handen-uit-de-mouwenaanpak werd iedereen erbij betrokken. De bewoners met groene vingers onderhouden nu zélf het groen in de plantvakken.
“We laten de mensen niet alleen meedenken over hun straat, ze nemen die ook in eigen handen,” zei Paul Cordy. “Een tuinstraat is nog meer dan een woonerf op maat van de bewoners.”
Verschillende bewoners beamen dat sinds de heraanleg de sfeer in de straat ook ten goede is veranderd. Of hoe vergroenen en verblauwen ook verbindend kan werken.
Werken aan een aantrekkelijke, leefbare en klimaatrobuuste stad
Los van alle voordelen voor het milieu, is de tuinstraat ook een aantrekkelijke blikvanger voor de wijk. Zo’n aanleg is niet alleen duur maar ook duurzaam. Willen we de stad een toekomst geven, dan zal er nog meer geïnvesteerd moeten worden in innoverende projecten op het publiek domein. (Vincent Gysels)
