En toen gebeurde het volgende:
Ik reed met mijn fiets een platte band in de Kloosterstraat. Ik zette hem opzij en wilde de band oppompen.
Een toch al iets oudere straatveger rukte mijn pomp uit m´n handen, ´juffou, stop, ikke doen´ en hij zette zijn veegmachien effe stil.
Met volle kracht perste hij lucht in mijn voorband.
Gezwind fietste ik naar het Conscienceplein waar ik met Mieke had afgesproken.
juffou, stop, ikke doen. Elpe kost niks.´
Deze voormiddag ben ik mijn atelier in de Korte Vlierstdraat aan het voorbereiden voor 2 chocoladeworkshops morgen, en zag de man in kwestie net voorbij wandelen met zijn veegmachine.
Ik greep wat chocolaatjes, en rende achter hem aan.
´Bedankt om mij te helpen met mijn fiets gisteren ´ zei ik, en stopte de chocolaatjes in zijn handen.
Ik kreeg een grote glimlach.
´Elpe kost niks he´ zei hij nog met een knipoog.
Lieve man. Te herkennen aan een bruine pet op zijn hoofd.
Knikken jullie hem vriendelijk gedag wanneer jullie hem volgende keer tegenkomen in Antwerpen?
(Carolien Krijnen, lifestylestadsgids en gekend van de workshops bij Chocalicious in de Korte Vlierstraat)
Lees hier meer columns
—————————————————
WIE ook zo’n HARTVERWARMEND verhaal heeft meegemaakt, mail het ons naar