Vorige week is Jan Van Broeckhoven overleden. Geen figuur die zich in de kijker werkte. Men noemde hem wel ‘voorzitter van een kwart van alle culturele vzw’s in Antwerpen’. En zo heeft hij de Antwerpse kunstwereld gevormd tot was ze nu is.
Bij nieuwe culturele initiatieven was hij er steeds van bij het begin bij om met z’n organisatorisch talent, z’n bestuurlijke/administratieve kennis en uitgebreid netwerk om ze in de startblokken te zetten. in de week voor zijn overlijden leidde hij nog vergaderingen. Hij werd bijgezet op het ereperk van het Schoonselhof.
Tevreden met nieuwe initiatieven
Hij stond aan de wieg van galerij De Zwarte Panter in de Hoogstraat, waar aanvankelijk zelfs undergroundfilms werden vertoond. Hij was erbij toen in de jaren ’90 de regionale zender ATV, waarvan hij later voorzitter van de raad van beheer werd, toen nog maar een concept was. Hij was voorzitter van Ligo, Centra voor Basiseducatie. Met Fotografiecircuit Vlaanderen gaf hij jaarlijks 10 beginnende fotografen een podium in 17 verschillende culturele centra. Hij was een wandelend meubilair dat overal opdook waar er kunst en/of cultuur was te beleven. Eens nieuwe initiatieven begonnen te lopen stond hij steeds aan de kant tevreden toe te kijken.
Adriaan Raemdonck van galerij De Zwarte Panter in de Hoogstraat, brengt een laatste groet aan z’n jarenlange vriend die mee aan de wieg van de galerij heeft gestaan en er meer dan 50 jaar mee bleef verbonden.
Bracht mensen met plannen bij mekaar
Ik leerde Jan begin jaren ’70 van vorige eeuw kennen in de tijd dat er nog een frietkot op de Sint-Jansvliet stond, waar iedereen na afloop van de filmvoorstellingen en vernissages in de Zwarte Panter naartoe liep. Jan was een facilitator. Hij bracht mensen met plannen bij mekaar en stond dan op de achtergrond glimlachend te kijken als het goed was, als er volk kwam opdagen. De Provinciale Zeeuwse Courant noemde het zeer treffende geen bruggenbouwer, maar een karthedralenbouwer.
Discreet aan de zijkant
Was er op een vernissage de spreker nogal zenuwachtig, dan liep Jan naar de micro, zei een paar woordjes en baf! Het ijs was gebroken. En dan ging hij zeer discreet ergens aan de zijkant staan en zag je aan z’n hele lichaamstaal dat hij tevreden was.
Diplomatie
Maar ook gigantische rotjobs ging hij niet uit de weg. En dat waren wel de filmopnamen van ‘De Goden moeten hun getal hebben’ naar Hubert Lampo met als regisseur Jos Jacobs die er letterlijk een boeltje van maakte. Crisisvergaderingen met de hele ploeg in een gelijkvloerse ruimte in de Stoofstraat, cameramannen die het lieten afweten, waardoor anderen moesten worden gezocht. De ganse ploeg moest zelfs worden ontslagen om ze meteen in een ander productiehuis onder te brengen. Er moest een andere regisseur worden gezocht. Uiterst moelijke gesprekken waar veel diplomatie voor nodig was. Maar Jan kon dat.
Anne Marie Parys, die Jan zijn laatste maanden intens heeft bijgestaan bracht treffende en troostende woorden.
Ook tijdens z’n leven had iedereen respect en waardering voor wat Jan realiseerde.
Adriaan Raemdonck
Z’n vriendschappelijke verbondenheid met Adriaan Raemdonck van de Zwarte Panter was onverbrekelijk. De dag voor z’n overlijden stapte Jan nog de galerij binnen om bij Adriaan te checken of alles in orde was voor de volgende tentoonstelling.
Als een wandelend meubilair was hij altijd en overal aanwezig, tevreden toeziend
van aan de zijkant.
Altijd en overal aanwezig
Ikzelf was ooit op de opening van de tentoonstelling over Margiela in het modemuseum Momu in de Nationalestraat.
Andriaan komt binnen en wringt zich door de massa en vraagt me:
– Is de Jan hier al geweest?
Ik: Nee.
Een kwartier later komt Jan binnen:
– Is Adriaan hier al geweest?
Ik: Ja, maar is terug weg, want moest nog even naar ergens anders naartoe.
Terug Jan: – Ja, ik moet ook nog eerst naar een opening van Sofie Van de Velde. Als hij terugkomt, zeg dan dat ik straks ook nog terugkom. (foto’s Theo Beck)
Het was nog de uitdrukkelijke wens van Jan Van Broeckhoven om na de uitvaart iedereen voor een drankje bij mekaar te brengen in de galerij De Zwarte Panter in de Hoogstraat. (v.l.n.r.: Adriaan Raemdonck en Anne Marie Parys.)
Blijken van medeleven kunnen worden gestuurd naar annemarieparys@telenet.be
Luc De Keersmaecker, Anne Marie Parys, ikzelf (Boekenpraat) en Luc Huybrechts, founding father van Zuiderzinnen.
Kunstschilder Fred Bervoets, waarvoor De Zwarte Panter, een tweede thuis is.
