Eeneiinge tweeling Danielle en Vera: “Enkel ons geschrift is verschillend.”
Enkel ons geschrift verschilt.
Het klinkt de eeneiige tweeling Danielle en Vera Leysen uit onze wijk (geboren in 1943) als uit één mond: “Als we opnieuw zouden geboren worden, dan liefst weer als tweeling: “Op internaat voelden we ons samen nooit alleen, de nonnen moesten ons zelfs elk een letter op onze kleding pinnen om ons te herkennen. We hebben allebei dezelfde smaak, dezelfde opkomende pijntjes, zoals artrose. Maar verder zijn we allebei kerngezond. Met de Spaanse griep waren wij de enigen in de klas die ervan werden gespaard.“
We kopen soms op dezelfde dag
eenzelfde kledinsstuk.
DANIELLE (moeder van Frank, de slotenmaker in de Nationalestraat): We trekken het wel aan, die meerlingen. M’n zoon Peter heeft een drieling. En z’n vrouw haar zus een tweeling. We studeerden allebei voor kinderverzorgster. Toen ik schrik had voor m’n mondeling examen is Vera in mijn plaats gegaan. En toen Vera een slechte stageplek had ben ik een week in haar plaats gegaan. Niemand heeft het ooit gemerkt. We hadden mekaar vooraf wel goed geïnformeerd over alles.
Dikwijls hebben we dezelfde droom.
VERA: Soms kopen we, zonder het van mekaar te weten, op dezelfde dag eenzelfde kledingstuk. Elke dag bellen we met mekaar. En dan blijkt dat we ook dikwijls dezelfde droom hebben gedroomd. Maar we hebben niet hetzelfde geschrift, enkel daarin zijn we verschillend. Met de jongens waren we er ook allebei rap bij. Op ons veertiende al. We zijn getrouwd met 2 broers, hadden dus ook nog eens dezelfde schoonmoeder.